در هفته گذشته مسابقات فوتسال ادارات شهرستان سنندج با همت و تلاش تحسین بر انگیز کادر اجرایی هیئت ورزش های همگانی (آقایان بوبانی و ساعدی) و با تفاوت های بسیار نسبت به ادوار گذشته و ارتقاء سطح برگزاری و نظم و هماهنگی در اجرای مسابقات برگزار شد . جای بسی امیدواری است که با شناسایی معضلات و مشکلات ادوار گذشته ، همت و نیروی خود را صرف رفع مشکلات و تلاش در جهت هر چه بهتر برگزار شدن بازی ها می کنیم . 2 تیم قدرتمند و یکدست علوم پزشکی و آموزش  و پرورش به فینال رسیدند که در بازی نهایی تیم آموزش و پرورش با شکست حریف خود موفق به کسب عنوان قهرمانی شد . اما در این مطلب می خواهیم از زاویه ای دیگر به این مسابقات بنگریم . برای ما داوران هر وقت که سخن از مسابقاتی تحت عنوان ادارات به میان می آید ، سعی می کنیم بهترین عملکرد فنی را از خود به جای بگذاریم چون به لحاظ جایگاه اجتماعی کارمندان عزیز ، خیالمان از بابت نوع برخورد و رفتار آنان در زمین راحت است . اما انگار در این چند سال اخیر هر چه تلاش داریم که مسابقات را خوب برگزار کنیم و داوران شایسته ای را روانه مسابقات کنیم باز هم یک جای کار می لنگد . غیرت و تعصب واژگانی مقدس اند اما به چه قیمتی ؟ به قیمت آنکه در این بین شخصیت و احترام داوران و عوامل بازی ها زیر سوال برود ؟ بنده که ادعا دارم شایسته ترین فرد در پست سازمانی خود هستم چطور به خود اجازه می دهم در زمین حرکات و رفتارهای را به نمایش بگذارم که زبان قاصر از وصف آن هاست . اتفاقاً می بایست به واسطه جایگاه اجتماعی کارمندان عزیز در سازمان ها و تلاش آنها در جهت خدمت به مردم ، شاهد برخوردهای مناسب و محترمانه ای از آنان باشیم . اما متاسفانه برخی از آنان که تعدادشان از انگشتان یک دست تجاوز نمی کند با رفتارهای خود ثابت می کنند که با ضایع کردن حق مسلم جوانی دیگر که با هزار امید و آرزو در آزمون استخدامی شرکت کرده بود ، با بی عدالتی محض به سازمان خود راه یافته و بعد از مدتی ظاهرسازی و فریب اطرافیان ، و پس از اطمینان از ثبات جایگاه سازمانی خود ، هر روز بیشتر از دیروز به ظلم و جفا در حق همشهریان و اطرافیان خود ادامه می دهند . برای چندمین بار تکرار می کنیم قرار بر این است که ورزش به واسطه قدرت تاثیر گذاری بالایش ، ما را دور هم جمع کرده و حتی فراتر از آن یار و یاور هم در حل مشکلات و معضلات اجتماعی و فرهنگی شهر و دیارمان باشیم . اما معلوم نیست سرمان به چه کارهایی گرم است که حتی تفکراتمان را برای یک لحظه هم که شده به این سمت و سو روانه نمی کنیم . آن چنان اظهار نظر می کنیم و برای دیگران نسخه می پیچیم که انگار خود عاری از خبط و خطایی هستیم . تجزیه و تحلیل رفتارهای خودمان لازمه تغییر و تحول است و تا زمانی که همه اتفافات پیرامون خود را به همه کس به جز خودمان نسبت دهیم ، راه به جایی نخواهیم برد . سازمان ها به واسطه داشتن قدرت تشکیلاتی و اثرگذاری ، خواهند توانست نقش عمده ای را در ارتقای سطح سلامت جامعه ایفا کنند . به عنوان مثال سالن ها و امکانات بدنسازی در برخی سازمان ها می تواند به تناوب در اختیار قهرمانان استان در رشته های مختلف قرار گیرد اما خبرهایی به گوش می رسد مبنی بر اینکه با تنگ نظری برخی افراد ، چند تن از قهرمانان استان از حضور در این اماکن محروم شده اند . انگار که می خواهند این وسایل و امکانات تا پایان مسئولیت سازمانی آنها دست نخورده و شیک باقی بماند . خب حتماً آنها ورزشی تر اند و بهتر می دانند که با یک قهرمان جوان ‌و آینده دار چطور رفتار کنند !!! البته باید انصاف داشت و گفت که برخی از سازمان ها نیز در این چند سال اخیر خدمات شایانی را به ورزشی ها استان ارائه کرده و به قول معروف سنگ تمام گذاشته اند . اما چه کنیم که اقلیتی ناآگاه با سوء استفاده از جایگاه کاذب اجتماعی خود ، چنان شوک هایی به جامعه وارد می کنند که مرا یاد آن جمله پدرم می اندازد که می گوید : این همه عزت و احترام و معرفت در ورزش که  می گفتی همین هایی است که می بینیم ؟؟     

                                                                                                                                                            اشکان حسن خان پور

 امروز روی سخن ما با برخی از ورزشی های استان است که به واسطه تصدی پست های ورزشی در سطح خرد و کلان ، می بایست زمینه ساز رشد و پیشرفت باشند اما به دلایل ذیل نمی خواهند باشند . مقصود ما همه افراد شاغل در حوزه ورزش نیست و شما را به خدا مثل همیشه از این مطلب سوء برداشت و سوء تعبیر نکنید . چقدر جالب است که هر روز افسوس روزهای از دست رفته گذشته را می خوریم و هیچ تلاشی در جهت بهبود اوضاع انجام نمی دهیم . جناب آقای مسئول و مدیر که خودت را بیشتر از هر کسی لایق آن جایگاه می دانی ، دیگر باید با چه زبانی با تو سخن گفت که لااقل کمی موثر واقع شود . سرنوشت ورزشی جوانان و نوجوانان این استان به حق یا ناحق در دستان مبارک شما قرار دارد و باید نهایت دقت و حساسیت را به خرج دهید . شمایی که از علم مدیریت فقط تنبیه کردن را بلدید و از هنر مدیریت فقط کت و شلوار پوشیدنش را . می دانید درد کجاست ، آنجایی که خودتان هیچ وقت ورزشی نبوده و نیستید . شاید در یک جام محلات و آن هم در دقیقه 75 به جای بازیکن مصدوم وارد بازی شده باشید و یا در آخرین لحظات اعزام یک تیم با سفارش چند نفر ، به جای بنده خدایی که 2 ماه در تمرینات طاقت فرسا زیر نور آفتاب سیاه شد ، به مسابقات اعزام شدید ، اما اینها تجربه ورزشی نیست . چون هیچ وقت مصدوم نشده اید معنای درد را نمی دانید نه درد جسمی و نه درد روحی . آنقدر خرابکاری کرده اید که باید ساختن را از صفر شروع کنیم . کشتی مان که رفت به آن سوی مرزها . بسکتبال دارد با مشقت به پیش می رود . تنیس روی میز هم دستی در فراری دادن زحمت کشان دارد . والیبال را هم 2 سال پیش به کما بردند . بقیه را هم که بگذریم و الا مثنوی هفتاد من کاغذ می شود . یاد آن شعر معروف می افتیم که می گوید : مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان . برای کسب مقبولیت کاذب اجتماعی پشت سر هم قول می دهید اما فردای آن روز که به دفتر شما  می آیند مثل آب خوردن زیر قول های خود می زنید . می دانید چند نفر به خاطر ناتوانی شما در فراهم آوردن چند عدد دوش آب گرم ، بیماری پوستی گرفتند و از اردوهای منطقه ای و ملی محروم شدند ؟ می دانید چند نفر به خاطر بی عدالتی های شما در انتخاب و اعزام ها ، الان پای ثابت قهوه خانه و قلیان ها شده اند ؟ هر وقت آمدیم گفتند جلسه دارید که آخر معلوم نشد خروجی این همه جلسه به جز حق جلسات چیست ؟ و یا گفتند به تهران رفته اید که آن هم معلوم نشد برای جذب اعتبارات و برگشت اعتبارات ؟ بعد دوستان می گویند مطالب علمی بنویس و کمتر عامیانه حرف بزن . قربان علمشان هم بروم که معدل نمراتشان در تابستان و آن هم در موسسه غیر انتاعی غیر دولتی غیر رسمی ، یک ذره از تعداد انگشتان دو دست تجاوز می کند . روزها را بدون هیچ تلاش و فکر کردن و آموختنی پشت سر می گذاریم و امیدواریم تا رئیس یا دبیر فدراسیونی فقط برای نیم ساعت در جلسه ای حاضر شود و قول چند میله و توپ را بدهد . جلساتی که به هیچکس بیشتر از یک دقیقه فرصت داده نمی شود تا در حضور رئیس فدراسیون حرفهایش را بزند و خدایی نکرده بلیط هواپیما به علت تاخیر باطل شود .  شما را به خدا ، چرا ورزش کردستان را تکانی اساسی نمی دهید ؟ اگر نمی خواهید و یا نمی توانید ، لااقل جرات اعلام کردن آن را داشته باشید . زمان به سرعت می گذرد و نسل ها به راحتی می سوزند .  شما نیستید که ببینید در مسابقات مجتمع کشوری سر خجالت زده خود را پایین می گیریم و می گوییم : عفو کنید ما فقط یک دست لباس داریم . ما کمک مربی نداریم . ما پول کافی با خود نیاورده ایم . ما دست خالی آمده ایم اما دست خالی  بر نمی گردیم .                                                                           

                                                                                                                                                                          اشکان حسن خان پور

امروزه با وجود تحولات روزافزون ، نیاز به یک سیستم انعطاف پذیر و با پتانسیل بالا بیش از پیش احساس می شود . در این میان افراد و یا به بیان علمی تر منابع انسانی اولین و مهم ترین آورده سازمان در جهت رشد و موفقیت است ، اما متاسفانه رسم این روزهای جامعه ورزش ما این است که شایستگی ها و تجربه چندین ساله افراد هیچ نقشی در رفع معضلات ندارد و مشکلات همچنان به قوت خود باقی و لاینحل می مانند حتی اگر مطالب و گفته ها به کرات و با حسن نیت در تلویزیون و روزنامه ها هم بیان شود ، باز هم هیچ استفاده موثری از انتقادهای دلسوزانه نخواهد شد چون خودشیفتگی صفت بارز ورزشی های امروزی است . بهترین راه حل ها و تصمیمات از دل بحث و جدل های منطقی و مطلوب بیرون می آید و تا زمانی که خود را برتر و تواناتر از دیگران فرض کنیم هیچگاه رو به جلو حرکت نخواهیم کرد . جلساتی که بدون دستور و نتیجه گیری باقی می ماند و فقط حق جلسات به قوت خود باقی است . همایش ها و سمینارهایی که بدون دعوت از خبرگان و شایستگان برگزار می شود و هیچ ضمانت اجرایی برای عملی کردن نتایج آن وجود ندارد . مراسم تجلیل هایی که بدون در نظر گرفتن اولویت ها برگزار شده و از کسانی تجلیل می شود که فقط برای گرفتن جایزه و آن هم یک روزه به این استان سفر می کنند . برای چندمین بار تکرار می کنیم در اکثر استان ها معضلات وجود دارد اما چرا همیشه ما پیرو باشیم . نمی شود خلاقیت از ما شروع شده و به دیگران سرایت کند ؟ دین و مذهب به جای خود ، انسانیت حکم می کند وقتی تصمیمات ما روی سرنوشت عده ای تاثیر گذار خواهد بود ، تمام تلاش و توان خود را به کار گیریم تا مدیون آنان نشویم . اما حاضر نیستیم انتقادات را بپذیریم و راه چاره ای بیندیشیم چون طرز تفکرمان این است که ما بهترین هستیم و با پذیرش نظر منتقدان خوار و ذلیل خواهیم شد . جدای از این قضیه طرز برخورد ها هم در بیشتر مواقع آزار دهنده است . هیچ وقت یادمان نمی رود چند سال پیش که برای افتتاح ورزشگاه 15000 نفری به استادیوم رفتیم . یک کارمند با سابقه اداره کل ورزش و جوانان به بهانه ورود مسئولین آن چنان برخورد ناشایستی با یکی از بزرگواران و پیشکسوتان ورزش سنندج که به اندازه تمامی ورزشی های این استان به پای این شهر و دیار عرق ریخته و زجرها کشیده ،  داشت که یادآوری آن بعد از سالها باز هم تاسف آور است . حالا شما قضاوت کنید کسی به رفع حل این مشکلات هست ؟ بعد گوشزد میکنند که چرا همیشه انتقاد می کنید و نا امیدانه حرف میزنید . به نظرتان بهتر است خود را به بی خیالی زده و دست روی دست بگذاریم ؟ وقتی هم که عنوان می شود شما دلسوز ورزش نیستید غوغایی بر پا می شود که نگو و نپرس . با تغییر مدیرکل ورزش و جوانان استان انتظار داریم مشکلات ریشه ای و ساختاری ورزش شناسایی و برنامه ریزی های لازم برای رفع آنان انجام شود . اگر بهترین و پیشرفته ترین امکانات سخت افزاری را در اختیار داشته باشیم ، بدون نیروی انسانی توانا ، خلاق ، شایسته و صد البته با اخلاق راه به جایی نخواهیم برد . قدم اول جذب افراد کارآمد است . سپس با ورود آنان به سازمان فرآیندهایی نظیر : آشناسازی با سازمان ، آموزش مستمر و نظارت و ... برنامه ریزی و اجرا خواهد شد . تعجب و تاسف ما بیشتر به این خاطر است که علی رغم شفاف بودن مسیر رشد و پیشرفت هر روز بیشتر از دیروز اشتباه می کنیم و بیشتر اشتباهات نه به خاطر مسائل فنی و تخصصی بلکه به دلیل مشکلات رفتاری ، ارتباطی و اخلاقی است . ای کاش در دانشگاه چند واحد اجباری رفتار و مهارت های زندگی را هم پاس می کردیم و الا اگر آن را اختیاری می کردند حکایت دوره های آموزشی ضمن خدمت می شد که صرفاً برای افزایش چندرغاز حقوق سر کلاس خوابمان می برد ، اما لااقل خوبیش این است کسی که خوابش گرفته را می توان بیدار کرد اما کسی که خود را به خواب زده است هرگز . 

در مطالب پیشین مواردی در خصوص اتفاقات و تحولات اخیر کمیته داوران هیئت فوتبال بیان شد و پیشنهادات لازم نیز در این خصوص داده شد . باید منتظر بود و دید که آیا خواهیم توانست با همفکری و همدلی آنچه را که به صلاح داوری استان است رقم بزنیم . پس تا مدتی به قول معروف فیتیله را پایین می کشیم تا مطالب عنوان شده به جهت تکرار بیش از حد که واقعیت هم دارد خسته کننده نباشد و نه به خاطر ترس از گفتن حق و حقیقت ، چون بر این باورم که دلسوزی واقعی درک واقعیت های جاری و حاکم بر روابط افراد است و تلاش در جهت انکار واقعیت بزرگترین خیانت در حق انسانها است . گفتیم که بخشی از مشکلات داوری استان به خود ما داوران هم بر می گردد که طی این سالها با انجام دادن برخی اقدامات نسنجیده موجبات اخلال و عدم پیشرفت فراهم شده است که در ادامه به یک نمونه از آن اشاره می کنیم . در حاشیه جلسه ای که با حضور آقای اصفهانیان در سنندج برگزار شد تعداد 33 تن از داوران فعال استان با امضای نامه ای خواستار رفع مشکلات فعلی کمیته داوران شده و گفتیم تا رفع موارد فوق و تشکیل جلسه ای در این خصوص تا اطلاع ثانوی قضاوت نخواهیم کرد . اما در کمال ناباوری و البته تاسف ، نرسیده به 24 ساعت برخی از داوران با مراجعه به کمیته داوران و هیئت فوتبال اظهار داشتند که ما از این نامه بی خبریم و امضای ما صرفاً روی برگه حضور و غیاب بوده است . شاید داوران و پیشکسوتان عزیز به خاطر افشای این مطلب از بنده گله بکنند که چرا مسائل داخلی را به بیرون منتقل می کنی اما دیگر بس است . اجازه دهیم بعد از سال ها رفیقان از نارفیقان سوا شوند . باید در کنار تمجید از کارهای خوب و پسندیده ، اعمال زشت و غیراخلاقی را نیز بیان کنیم و خودمان را به خواب نزنیم . قرار است ورزش و داوری ما را دور هم جمع بکند و خارج از مسائل فنی یار و یاور هم در زندگی شخصی و اجتماعی همدیگر باشیم نه آنکه به خاطر یک ابلاغ داوری استانی و کشوری مثل آب خوردن دروغ بگوییم و همکارانمان را به توطئه متهم کنیم . گواه بنده هم تمامی داورانی هستند که با میل و رغبت نامه اعتراض را امضا کردند . حتی اگر خواسته های ما هم به حق نباشد ، درست آن بود که همه حاضران در جلسه در جریان اتفاقات و تصمیمات قرار گیرند . یک داور خوب هر چه از لحاظ فنی توانایی بالایی داشته باشد اگر به معنای واقعی در حق همکاران خود بی معرفت باشد و بخواهد به قیمت بردن آبروی دیگران پیشرفت کند ، بی شک هیچ جایگاهی در میان فوتبالی ها ندارد و به زودی از اوج سقوط خواهد کرد .  ورزش ، با مردانگی ، معرفت و حقیقت مانوس است و اگر خود را شایسته فعالیت در حیطه ورزش این استان می دانیم انجام دادن این گونه کارها نه به صلاح خودمان است و نه به صلاح ورزش استان . به قول ماموستا هیمن ما قوم پیمان شکنی نیستیم و معلوم نیست این کارها را از چه کسی یاد گرفته ایم .     

داوری فوتبال در کردستان علی رغم محدودیت ها و مشکلات فراوان طی چندین سال توانسته است جلوتر از فوتبال استان حرکت کرده و نمایندگان شایسته ای را به کشور معرفی کند . آقایان ایرج ساعدی و آرمان اسعدی طی چندین سال حضور خود در لیگ برتر ایران ، با تکیه بر شایستگی و توانایی های خود توانستند در رقابت با داوران دیگر که فقط به واسطه حمایت های مسئولان رده بالای استان خودشان فعالیت نموده و بارها اشتباهات فجیع آنان را در تلویزیون دیدیم ، سربلند بوده و نام کردستان را در عرصه داوری ایران مطرح کنند . امسال هم آرمان اسعدی داور نجیب و با شخصیت استان که از لحاظ فنی و اجتماعی زبانزد خاص و عام است ، کاندیدای حضور در لیست بین المللی بود اما در مقایسه با لابی قدرتمند داوران دیگر ، این بار هم کم آوردیم و باید امید داشت که با توجه به توانایی بالای ایشان ، سال بعد با تلاش و مذاکرات موثر شاهد ورود آرمان عزیز به لیست بین المللی باشیم . لیستی که سال گذشته نام سرور ساعدی به عنوان اولین داور زن بین المللی فوتبال کردستان در آن درخشید و نویدبخش حضور موفق ایشان در سطح بین المللی خواهد بود . در فوتبال ساحلی و فوتسال هم آقایان سمولر و مبارکی در لیگ برتر ایران خوش می درخشند و هر روز قضاوت های سخت تری به آنان سپرده می شود . اما انگار تقدیر بر این است که ما در بند آخر هر مطلب افسوسی را بیان کنیم . چطور ممکن است بعضی از مربیان و فوتبالی های استان آن چنان در مورد داوران کردستان اظهار نظر می کنند که انگار بی لیاقت ترین داوران ایران هستند . ای کاش فقط یک بار شاهد تمرینات طاقت فرسای بدنی داوران در پیست ملک نیا می بودید که چگونه نفس ها به شماره می افتد و رمقی برای ایستادن نمی ماند . ای کاش در برف سنگین زمستان جاده کرمانشاه به ایلام را طی می کردید تا بدانید عشق به قضاوت ما را به کجاها که نمی برد . ای کاش در نیمه های شب جاده پلدختر به دره شهر را یک بار تجربه کرده و تست بدنی داوران را یک بار از نزدیک نظاره می کردید سپس در مورد داوری اظهار نظر می کردید . آری این راهی است که خودمان انتخاب کرده ایم و سختی های آن را هم به جان می خریم . اما دیگر قرار نیست با بی انصافی محض نواقص و مشکلات فوتبال و کینه توزی های شخصی خود را که سال هاست بر فوتبال استان سایه افکنده بر سر داوران خالی کنیم و هر روز به بهانه ای ، توانایی و شخصیت آنان را زیر سوال ببریم . هیچ کس منکر مشکلات و نواقصی که قسمتی از آن به خود ما داوران هم بر می گردد ، نیست اما داوران استان کردستان علی رغم تمامی محدودیت ها ، عشق و علاقه فراوان و صد البته پاکی و صداقت خود را به اثبات رسانده و در مقابل نامهربانی ها دلسرد و نا امید نخواهند شد . پیشرفت داوری استان نیازمند همکاری و همدلی داوران و هیئت فوتبال استان است که امیدواریم با انتخاب افراد شایسته و دلسوز در راس کمیته داوران ، در آینده نزدیک شاهد موفقیت داوران استان در سطح کشور باشیم .      

 در روز پنج شنبه مورخ 2/6/91 با دریافت ابلاغی از سوی کمیته داوران هیئت فوتبال به منظور قضاوت ، در معیت همکاران خود (شیخ احمدی و بهمنی) و ناظر بازی (ساعدی) به سروآباد عزیمت نمودیم . بازی با برتری تیم سروآباد و بدون مشکل خاصی و قضاوت مطلوب داوران ( به گفته ناظر بازی) به پایان رسید اما ناگفته ها بسیار است . تیم جوان سروآباد در این بازی شایستگی های خود را در زمین به نمایش گذاشت و اندک تماشاگران حاضر از دیدن بازی روان و تکنیکی جوانان سروآباد لذت بردند . این تیم در سال گذشته نیز در مرحله پلی آف و با بدشانسی از صعود به لیگ برتر استان بازماند . فوتبال سروآباد با  نمایش خود اعلام کرد که خود را از هر لحاظ آماده درخشش در سطح اول فوتبال استان کرده است . شماره 3 تیم سروآباد با جنگندگی وصف ناپذیر خود در سمت راست دفاعی تیم نمایشی خیره کننده داشت و بارها مورد تشویق حاضران در استادیوم قرار گرفت . بازیکنان شماره 10 ، 6 و 19 ، بارها و بارها با اجرای حرکات ترکیبی حریف را مقهور هماهنگی و تاکتیک بالای خود کردند . تکنیک فردی این بازیکنان به واقع در سطح بالایی بود که می توان با تمرینات مستمر و اصولی آنان را آماده حضور در میادین بزرگ نمود . مسئولان ورزش استان و علی الخصوص سروآباد که فرماندار این شهر با حضور خود دراستادیوم و دیدن عملکرد فوق العاده جوانان این خطه نشان داد که علاقمند به فعالیت موثر و اساسی در حوزه ورزش است ، باید هم اکنون نگاه ویژه ای به این شهر داشته باشند . هم چنان که می دانیم سروآباد از لحاظ درآمد سرانه خانوارها نسبت به سایر شهرهای استان در سطح پایینی قرار داشته و می طلبد که مسئولان استان با توجه به پتانسیل بالای جوانان در رشته فوتبال زمینه را برای رشد آنان فراهم کنند . اگر ادعای خدمت گذاری به مردم و بویژه جوانان را داریم ، فراهم کردن زمینه های رشد و توسعه ورزش در استان وظیفه اساسی ما بوده و در این راه بایستی مردانه ایستاد و برای احقاق حق جوانان سرشار از استعداد و به دور از حداقل امکانات ، فریاد زد . فریادی که سالها در سینه مانده و آرزوهای ناگفته ماست . در حوزه ورزش ، هر جای کردستان را که بنگری سرشار از استعداد های ناب و منحصر به فرد است که به دلایل مختلف که یکی از آنها بی درایتی مسئولان ورزش و سپردن کارهای بزرگ به آدم های کوچک است ، پرورش نیافته اند . انتظار می رود با برنامه ریزی مناسب و اختصاص اعتبارات به فوتبال در سروآباد ، در آینده ای نزدیک شاهد هنرنمایی فوتبال این شهر در سطح فوتبال استان و حتی کشور باشیم .                                                                                                                                                                   

انتقاد کردن از نواقص و مشکلات موجود ورزش استان بدون ارائه راه حل ها و پیشنهادات ناعادلانه و غیر منطقی است . چون خودمان هم به اندازه جایگاه و اختیاری که به ما داده اند بایستی مسئولیت پذیر باشیم و فراتر از آن بدون هیچگونه پستی ، دلسوزانه در راه رفع مشکلات قدم برداریم . لازم به ذکر است مشکلات مطرح شده ممکن است در اکثر قریب به اتفاق سازمان ها وجود داشته و مختص ورزش کردستان نباشد ، اما چه بهتر که ما یک روز هم که شده زودتر در رفع آنها اقدام کنیم . در اولین قدم بایستی منابع انسانی به عنوان با ارزش ترین دارایی سازمان نامگذاری شوند . در انتخاب و جذب افراد باید شایستگی و صلاحیت فنی و اخلاقی آنان را مد نظر قرار دهیم . متاسفانه تمامی کسانی که برای جذب سفارش می شوند فاقد توانایی لازم علمی و عملی هستند و الا اگر فردی توانمند سفارش شود لااقل کمی قابل توجیه است . در سازمان های موفق امروزی کارکنان حتی در پایین ترین سطح دارای دانش و خلاقیت لازم برای انجام امورات جاری و منحصر به فرد هستند . پس می توان عملیات روزمره و حتی پیچیده را به آنان واگذار کرد و مدیران عالی فقط در فکر برنامه ریزی های بلند مدت و مسائل کلان باشند . اما اتاق مدیران ما همیشه پر از کارهای کارمندان رده پایین است . در بحث پروژه های ورزشی باید صلاحیت های لازم در انتخاب پیمانکاران و مشاوران در نظر گرفته شود تا کیفیت پروژه ها حداقل برای چند سال تضمین شود . در انتخابات هیئت های ورزشی متاسفانه اختلاف آراء کسب شده به حدی است که به جز توصیه و تبانی چیز دیگری به ذهن ما خطور نمی کند . باید پذیرفت که پیشرفت در نتیجه تضاد و تنش فکرها و عقاید گوناگون و مخالف حاصل خواهد شد . به شرطی که با مهارت تمام بتوانیم آنان را در کنار هم بنشانیم . یکی از وظایف اساسی مدیریت کنترل و ارائه بازخورد است . تهیه برنامه زمانبندی جهت تشکیل جلسات مداوم با هیئت های ورزشی استان می تواند گامی موثر در جهت شناسایی معضلات اساسی هیئت ها و همچنین بالا بردن انگیزه پرسنل اجرایی هیئت ها باشد . اینکه پول و اعتبار تنها عامل ارتباطی هیئت ها و اداره ورزش و جوانان باشد ، پیامدهای ناگواری در پی خواهد داشت که امروزه شاهد آن هستیم . نخبگان چه در حوزه ورزشی و چه در حوزه مدیریتی برگ های برنده ما در جهت حضور موثر در سطح اول ورزش ایران و جهان هستند و هر اقدامی در خصوص حمایت مادی و معنوی از آنان الزامی است . به قول معروف باید آن ها را دو دستی چسبید و فرصت را برای نمایش توانایی و هوش بالای آنان فراهم آورد . چکیده پیشنهادهای فوق در این جمله خلاصه می شود که انسان ها مولفه اصلی پیشرفت هستند و هر اقدامی در جهت ارتقای جایگاه آنان قابل توجیه و البته تقدیر است . نیت ما در این عرصه ، خدمت به جامعه ورزش استان ، فراهم نمودن فرصت دسترسی تمامی اقشار جامعه به امکانات ورزشی و صد البته سربلندی نام کردستان است که امیدواریم در آینده بسیار نزدیک و در سایه اتحاد و همدلی ورزشی ها شاهد آن باشیم .