همیشه و در هر زمانی ثابت کرده ایم که در اساس با بحث نظارت و کنترل مشکل داریم و چه بسا این موضوع سهم بیشتری از وخامت وضع موجود را به خود اختصاص داده است.در بازی بسکتبال تیم های ایستک کردستان و آرارات تهران شاهد نوعی برخورد از سوی ناظر بازی با عکاسان بودیم که به خوبی نمایانگر نحوه نگرش و تفسیر آنان از ورزش است.هیچ و پوچ شمردن افراد و انسانها بی شک از بی اخلاقی و خودپرستی صرف ناشی می شود که انسانیت هیچ جایگاهی در آن ندارد.اخلاقی که در هیچ کجا به دنبال آن نبوده و نیستیم.ایشان به راحتی به خود اجازه دادند که مقدس مانند از بالا نگاهی بر زمینی ها انداخته و با خنده ای آغشته به تحقیر نشان دهند که اوضاع تحت کنترل و سیطره ایشان است.به خوبی میشد لذت این نوع نگاه را که در عمق وجودش نفوذ کرده است دید و صد البته که نمایش را هم خوب بلد است.با کت وشلوارهای رایگان همه مجالس ترحیم و تودیع را از آن خود می کند و اینجاست که عاشق عکاسان می شود تا با شات های پیاپی به خلق خوش باور معرفی شود.امان از این همه تظاهر و ریا.الحق که اسکار برای نمایش های بی نظیرتان کم است.اما بیشتر که فکر میکنم پی می برم که مشکل شما نه با عکاسان بلکه با همه مردم است.آنجایی که تصور میکنید همه لذت ها و منافع فقط سهم شما و اطرافیان است و بقیه خدمت گذاری بیش نیستند.البته که اگر کم فروشی های خودمانی ها نبود شما اینطور به خود جرات نمیدادید در سالن خداوند گونه رفتار کنید.شما ثابت کرده اید که برای یکه تازی خود حاضر به قربانی کردن همه هستید حتی داوران تحت نظارت شما که به راحتی اجازه دخالت در کار آنها را به خود می دهید.با ورزشکاران در حال رشد و پیشرفت مشکل دارید.بوی نژادپرستی بی جایتان همه جا را گرفته است.با شادی تماشاگران چین های صورتتان بیشتر می شود و خند ه هایتان برای یارهای باوفایتان است.در عجبم از خلقی که راه را برایتان باز گذاشته اند که بتازید و بسوزانید.کمی بیشتر فکر میکنم انگار پی میبرم که چرا شاهکارهایتان را بیشتر در شهرم میبینم.انگار که با برتری نژادی هم میانه خوبی دارید.اما هر بازی به سالن خواهم آمد و جنگندگی های سهند و پرتاب های کاوان را در تاریخ ورزش کردستان ثبت خواهم کرد به امید روزی که احترام و اخلاق را به فهرست نیازمندی های روزانه تان اضافه نمایید.

                                                                                                                     اشکان حسن خان پور (ئاگرین)

بدون شک یکی از اتفاقات مهم عرصه ورزش استان درخشش جوانی بلند قامت و بی ادعا در میدان قضاوت فوتبال لیگ برتر کشور بنام آرمان اسعدی است.هراس دارم که ناآگاهان که هنوز هم در درک حقایق ناتوانند به روال همیشگی خودشان اتهام مدح و ستایش را بر این نوشتار وارد نمایند.اما ایمان دارم که ترس از نوشتن واقعیت را باید دور ریخت و نوشت به یاد کسانی که در این روزهای بی اخلاقی همیشه حرمت و صداقت را سرلوحه کارهایشان قرار داده اند و در دل ها ماندگارند.باید پذیرفت تا زمانی که اصولی ارزشی بر ورزش ما حاکم نباشد نتایج خوب همیشه دور از دسترس ماست.اما بیاییم با هم از بعدی دیگر به این موفقیت آرمان بنگریم.همیشه شیرینی پیروزی ها ما را از برنامه ریزی و خدمت غافل خواهد کرد.چنان غفلتی که باید سال های سال برای جبران آن بکوشیم.غفلت از رختکن داوران در استادیوم ملک نیا که پس از کشانده شدن آن به رسانه های جمعی و سایت های خبری مجبور به تعمیر و بازسازی آن خرابه شدیم.غفلت از برنامه ای جامع و مفصل و البته شفاف که آینده داوری استان را تضمین کند.غفلت از مسابقاتی که حتی از کنار سالنش عبور نکردیم و حق الزحمه ای مفصل گرفتیم.غفلت از دکترهایی که داوران را مجازی معاینه کردند اما واقعی پول گرفتند.اگر کمی منطقی باشیم می پذیریم که خدمت فقط به کت و شلوار پوشیدن و هتل رفتن و عوام فریبی محقق نمی شود.شاید چندین سال طول بکشد که این عوام عزیز به واقعیاتی پی ببرند که دود از کله شان بلند خواهد شد.باید تلاش کرد در راستای رسیدن به جایگاه های بالاتر نامی نیک نیز از خود به جا گذاشت و ثابت کرد حداقل در این لحظه کسی شایسته تر از ما در این پست و مقام نیست.انگار همه چیز با کنار گذاشتن اندکی ترس حل می شود.ترس از جنگیدن برای آینده بهتر نوجوانان شهرمان.ترس از افشای حقایقی که حداقل یک نفر را از کشیده شدن به ورطه نابودی نجات می دهد.ترس از برقراری عدالتی که ممکن است از واریزی های ماهانه مان کم کند اما واجب است و ترس از همین نوشتن...

راستی یادی هم بکنیم از نامزدهای کاربلد مجلس که در این روزها همراه با کت و شلوار معروف و اطرافیان خوش خدمتشان یاد ورزش افتاده اند و ترددشان در هیات ها و اماکن ورزشی زیاد شده است.البته شنیده ایم که با دیده ای ترحم آمیز قول چند دست لباس ورزشی هم از طرفشان صادر شده است.قولی که اگر پورسانت هایشان نبود از پس آن هم بر نمی آمدند.

                                                                                                                     اشکان حسن خان پور (ئاگرین)

گاهی نا امیدی و غم آنچنان در وجودت رخنه می کند که دستانت را توانی برای قلم گرفتن و نوشتن نیست.جمعه دوم مرداد ماه نود و چهار لکه سیاه دیگری بود بر پیکر بی جان ورزش استان.بعد از سال ها مدال و جام قهرمانی را به ورزشگاه آمده بود و مانند فوتبال های سطح اول تیم ها از تونلی وارد استادیوم شدند غافل از آنکه اوضاع بسیار وخیم تر از آنست که ما تصور می کنیم.از بار فنی بازی چیز خاصی نمیتوان گفت که البته نمیتوان نقش چمن بی کیفیت استادیوم ملک نیا را که 5 سالی برای دیدن رنگ زرد آن انتظار کشیدیم در این بین انکار کرد.زمینی که انگار بودجه اش صرف کاشت چمن های خانه باغ هایشان شد.افسوس های ما از همان اول بازی شروع شد.جایی که از حضور بانوان گرامی در استادیوم ممانعت شد.انگار که فقط برای مخالفت و انکار به دنیا آمده ایم.برادر عزیز من آقای تصمیم گیرنده و ابلاغ کننده و اجرا کننده چه زمانی می خواهی این قلم قرمز خود را چند صباحی بر زمین بگذاری.چطور توانستی در گرمای دیروز در چشم این بانوان با شرف راست راست نگاه کنی و آنها را از استادیوم بیرون کنی.جایی بهتر از استادیوم سراغ داری؟کجا بروند بهتر از محیط ورزش و تلاش و پیکار.سالی دوبار به استادیوم میایی هنگام انتخابات و هنگام مسابقات.بانوانی را که با دست خالی و غیرت و تلاش به لیگ برتر کشور بازگشتند را باید روی سرمان بگذاریم.بانویی را که با تمرینات طاقت فرسا داور بین المللی شد باید بزرگ داشت.بانویی را که به پای همسرش سوخت و ساخت تا همسرش داور و بازیکنی مطرح شود باید قدر نهاد.نمیدانی و نمیخواهی که بدانی چون اوج ورزش شما یک کارت جعلی شرکت در مسابقات است.نمیدانی چون تمرین هایت تا به حال از مرز 10 دقیقه تجاوز نکرده است.نمیدانی چون دوری همسر و فرزندانت را به خاطر ورزش تحمل نکرده ای.اگر با همان سرعتی که شما را از استادیوم بیرون کردند دنبال پیگیری مشکلات و رفع نواقص بودند حالا ما هم حرف هایی داشتیم برای گفتن.بانوی من شرمنده که من تا دقیقه نود روی آن جایگاه کذایی نشستم و تو را بیرون کردند.بانوی من شرمنده که قانون اجازه نمی دهد در استادیوم باشی و از فوتبال شهرت لذت ببری اما به مردان اجازه می دهد که هر چه را که میخواهند بگویند و بکنند.بانوی من شرمنده که ترس از دست دادن میزم توان دست هایم را گرفته و نمیدانم که نیامدنت به استادیوم چه عواقبی ممکن است داشته باشد.بانوی من شرمنده که تمام بودجه صرف پسرها و به اصطلاح مردها می شود تا در آخر بازی آنچنان آموخته هایشان را به نمایش عمومی بگذارند که آسمان شرم دارد از تعریف کردنش.بانوی من شرمنده به خاطر چیزهایی که من دارم و تو نداری.اما انگار تو همه چیز داری و من هیچ.

                         اشکان حسن خان پور (ئاگرین)

با نزدیک شدن به انتخابات هیات فوتبال استان گمانه زنی ها در خصوص رئیس آینده هیات نیز آغاز شده است.هر چند شماری از کاندیداها حتی صلاحیت حضور در حاشیه فوتبال را هم ندارند اما در این جا هدف نقد و تحلیل نامزدهای احتمالی نیست چون تجربه نشان داده است که آنها آن چنان بازیگران ماهری هستند که قبل و بعد از انتخابشان گویی آسمان و زمین است.به نظر نگارنده آن چه که می تواند در قدم اول هیات را به سوی رشد و توسعه فعالیت های خود سوق دهد تشکیل و تثبیت چارت سازمانی با انتخاب افرادی با اخلاق،شایسته و دلسوز است.همچنان که شاهد بودیم در این سالیان متمادی با وجود زحمات و تلاش های دلسوزان،به دلیل نبود یک تشکیلات منسجم سازمانی،نتایج در خور نبوده است.بدیهی است هیاتی که در درون خود انسجام و نظم سازمانی را نداشته باشد چطور می تواند فوتبال یک استان را متحول کند.تحقق عدالت به معنای واقعی یعنی آن چه در این چند سال اخیر به سوی آن حرکت کردیم،میتواند ضامن اتحاد و همدلی تمامی ارکان فوتبالی استان اعم از داوران،مربیان و بازیکنان و ... باشد.جذب اسپانسرها،توجه به رده های پایه،استانداردسازی باشگاه ها و زمین های فوتبال و صد البته تحقق امکان دسترسی عادلانه تمامی اقشار فوتبال دوست استان به امکانات میتواند روشنگر برنامه های آتی سکاندار آینده فوتبال استان باشد.امیدواریم ما را یاد پاک شدن کارتهای زرد و قرمز در ازای چند کیلو چای خشک و تعدادی صابون نیندازید.ما را یاد معرفی فرزند یک مایه دار به جای فرزند یک کارگر به اردوهای ملی نیندازید.ما را یاد لاک گیری و دستکاری برگه های بازی در ازای چند لیتری بنزین نیندازید.تعدیل حق الزحمه داوران زحمت کش و لایق استان به بهانه های واهی و معرفی ها و ابلاغهای نابجا و میدان دادن به افرادی که به قول ملانصرالدین هم خودشان و هم آن جایگاه را خراب میکنند.اینها همه زخم هایی است که نا اهلان به یادگار گذاشته اند و صد البته یادگاریهای دیگری هم که قابل رسانه ای کردن نیست البته فعلاً.امید است نیت ها پاک و خالصانه و هدف خدمت به جوانان و نوجوانان مستعد این استان باشد و باور داشته باشیم که با برنامه ریزی مناسب،همدلی و اتحاد و البته چشم نداشتن به چندرغاز بودجه ناچیز فوتبال استان،می شود کارهای بزرگی انجام داد.حتی دور هم جمع کردن پیشکسوتان دور یک میز مشترک..

                                                                                                                     اشکان حسن خان پور (ئاگرین)

در این روزها که به شنیدن خبرهای ناگوار اعم از بی عدالتی و بی اخلاقی در ورزش استان عادت کرده ایم ، پیوستن آرمان اسعدی جوان شایسته و برومند به جمع داوران بین المللی فوتبال جهان به قول بعضی ها چسبید . شاید بعد از بد شانسی و کم لطفی فدراسیون در حق اولین بانوی بین المللی فوتبال کردستان سرور ساعدی ، این اتفاق می تواند امید دهنده فرداهای روشن داوری و فوتبال استان باشد . البته فیفا چندان هم با نام داوران کردستان بیگانه نیست و در سالیان گذشته آقایان مهرپیما و یثربی در جمع داوران بین المللی حضور داشتند . اما در کمال تاسف در این سالها از فوتبال کردستان دور هستند . شاید نمی شود یا نمی خواهند یا نمی گذارند . به هر حال . از نشدن ها بگذریم و به شدنی بپردازیم که ثابت کرد پاک بودن شرط اول رسیدن به قله های موفقیت است . نگارنده دلیلی بر مدح و ستایش نامبرده به منظور رسیدن به نفع خاصی نمی بیند . بلکه وظیفه انسانی ماست بزرگمردانی چون ایشان و امثال محمد طهماسبی،سهراب جلالی ،همایون قمری و ... را در زمان حیات ارج نهاد . اینان کسانی هستند که هیچگاه حاضر نشدند برای رسیدن به اهداف شخصی ، خود را ابزار دست نا اهلان کنند . هر چند در این سالها با آنها خوب نبودیم و دلشان از دستمان خون است . مثل چند سال پیش که با شرمساری تمام در فوت یکی از پیشکسوتان داوری استان حاضر شدیم و بیشتر گریه هایمان به خاطر عذاب وجدانمان بود و اگر توانی داشت اجازه حضور برخی ها را بر سر مزارش نمی داد . موفیت آرمان عزیز مرهون تلاش و تمرینات طاقت فرسای او و البته عملکرد و تمرکزش در مسابقات چندین سال اخیر بود . عملکردی که جرقه اش در داربی چند سال پیش اصفهان زده شد . زمانی که کمک داور مسعود مرادی بود و گل ابراهیم توره مهاجم آماده آن روزهای سپاهان را به درستی آفساید اعلام کرد . جدای از عملکرد خوب ، اخلاق و رفتار حسنه اش در جامعه داوری ایران زبانزد است . اما ما همچنان شرمنده ایم آنگونه که باید و شاید قدر نخبه های ورزشی کردستان را نمی دانیم و ناجوانمردانه آن ها را مورد هجوم قرار می دهیم . شعار پرستان پر ادعا برای تبریک گفتن های یک متری در خیابان ها صف کشیده اند و صندوق پیامک های گوشیش دیگر جایی برای پیام های جدید ندارد . این اول ماجراست مدتی دیگر یادمان می رود که آرمان و آرمان ها چه جایگاهی داشتند همانگونه که حالا قدیمی ها را به بهای پشت میز نشستنی و کت و شلوار پوشیدنی و بعضا شماره دادنی فراموش کرده ایم . البته صورتحساب های بانکی هم که جای خود دارد . قلم ما هم بد عادت شده است . انگار نمیتواند 2 جمله پشت سر هم امیدواری بدهد و فوراً یاد نامهربانی های همیشگی می افتد . قول هایی که هیچگاه عملی نشد و خدمت هایی که آبکی از آب درآمد . شعارهایی که نتیجه اش پر کردن جیب خودمان و اطرافیان بود و بس.

                                                                                                                       اشکان حسن خان پور (ئاگرین)

آرمان اسعدی کمک داور شایسته سنندجی به جرگه داوران بین المللی فوتبال ایران پیوست . وی با درخشش خوب خود در لیگ برتر فوتبال ایران به حق خود رسید . برای او در ادامه راه پر فراز و نشیبش آرزوی سربلندی و موفقیت داریم . 

همایون قمری از مربیان خوشنام و باسابقه فوتبال کردستان به عنوان مربی تیم فوتسال بانک مسکن استان کردستان منصوب شد . در راستای آماده سازی هر چه بیشتر این تیم جهت حضور موفق در رقابت های داخلی و المپیاد کشوری تمرینات آماده سازی با حضور این مربی اخلاق مدار از سر گرفته شده است . امید است با نظر مساعد مدیریت محترم استان شاهد ارتقای سطح آماگی جسمانی همکاران و درخشش آنان درمسابقات کشوری باشیم .