این مطلب را از وبلاگ داوری جعفر سعادتی برداشت کردم.امیدوارم جالب باشه فقط نظر یادتون نره.

  سکوت بهترین کمک به داور است.
آیا بحث و گفتگو خوب است یا سکوت داور؟
در جام جهانی1974 از آقای جک تیلور داور انگلیسی سوال شد که شما در مورد هنر داوری چگونه می اندیشید؟ایشان پاسخ داد:
؛تا زمانیکه تصمیمی نگرفته ای مردم به اشتباهت پی نمی برند:(خاطرات جک تیلور صفحه 12 سال 1976)
به طور متوسط مردم در یک روز 5000لغت و در دقیقه از 125 لغت استفاده می کنندو این بدین معنی است که شما?/? درصد وقتتان را به صحبت کردن می پردازیدو 2/97 درصد را ساکت هستید.
داو ردر زمین فوتبال بیشتر وقتش را به دنبال بازیکن و توپ است و ندرتأ پیش می اید که در مورد چیزی صحبت کند.
داور اگر عملی انجام ندهد فرصتهای زیادی دارد،در حقیقت گفتن و بازگو کردن اتفاق بیش از دیدن و شنیدن آن اهمیت دارد و اینجاست که داور لزومأ باید در محل باشد و تصمیم لازم را اخذ کند.
سناریوی زیر برداشت ها را بیشتر بسط می دهد.
یک داوری نزد معلمش می رود و به او می گوید من در کنترل بازیکنان مشکل دارم زیرا هرگاه با آنها روبرو می شوم به نظرم می رسد که دعاقبت به مشاجره منتهی می شود که هم بازیکن و هم من(داور)بقیه بازی را در حالت بدی به سر می بریم.
می توانید علاج آن را به من بگویید؟
 معلم به او می گوید،حتمأ.
به داور یک جعبه آدامس می دهد.
توضیح:آدامس جادو می کند.
در مسابقه بعدی که قضاوت آن را به عهده داشتی در دهانت آدامس بگذار.
داور نصیحت معلمش را شنید و از این صحبت غافلگیر شد.یک ماه بعد،زمانی که بسته آدامسش تمام شد نزد استادش رفت و از او هزاران بار تشکر کرد و به معلمش گفت رویداد جالب و شگفت انگیزی بود و نمی دانم که چگونه باید از شما تشکر کنم اما دوست دارم که شما یک آدامس مخصوصی به من توصیه کنید و استاد به او گفت آدامس لازم نیست،سکوت بهترین چیز است.