هیمن عزیز دستانم را توانی برای نوشتن نیست . باور کردنش سخت است بسیار سخت تر از آنی که بشود تصور کرد . اما می خواهم بنویسم برایت از کسانی که دلبسته صداقت و مهربانی هایت بودند . در این زمانه ای که ورزش استان گرفتار بی حرمتی ها و بی معرفتی های بسیاری است ، انگشت شمارهایی هنوز هم هستند که بی شک تو یکی از آنها بودی . ما را ببخش که در روزهای بودنت قدرت را ندانستیم ، ما را ببخش که در روز نبودنت به مغزهایمان فشار می آوریم که چند جمله ای برایت بنویسیم . ما را ببخش که همه مهربانی و ارادتمان را به روزهای نبودنت موکول کردیم . ما را ببخش که بعد از مدت ها امروز صبح جمعه قصد دیدار کردیم . ما را ببخش که کمک ها و تمرین هایت را زیر سوال بردیم و امروز ناباورانه آمده بودیم . این عادت ماست . تو گفتی که میخواهی مربی زندگیمان باشی و در کشمکش های زندگی یار و یاورمان باشی . یاد آنهایی افتادم که حتی حاضر به گفتن اینچنین جملاتی نیستند اما برای گرفتن پست و مقام چه جملاتی که پشت هم نمی چینند . تو با تمرین هایت قلبمان را تسخیر کردی و روحمان را الهام بخشیدی درست همانطور که خودت در آغاز کار وعده داده بودی . فوتبال های دبیرستان را از یاد نمی برم آنجایی که سفیدی و صداقت حرف اول را می زد و ما رقابتی رفاقت وار را تجربه می کردیم و خبری از تخریب و تنش نبود . خودت گفتی که برای تا ابد ماندن باید رفت گاهی به قلب کسی و گاهی از قلب کسی و چه ماهرانه به قلب هایمان آمدی و نخواهی رفت . سال های سال است که تصمیم می گیریم از امروز اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم و راه اخلاق و درستی را پیش بگیریم اما ورزش استان کردستان عرصه تخت و تاز آدم هایی شده است که در نردبان کردن دیگران استاد شده اند . سال 92 را با از دست دادن 2 ورزشکار به پایان می بریم . محمد رحمانی بازیکن شایسته کامیارانی را نیز که در تیم بعثت کرمانشاه حضور داشت بر اثر سانحه تصادف از دست دادیم . امید است عبرت را واژه ای با ارزش بنگریم و اتفاقاتی این چنین ناگوار تلنگری باشد برای متوقف شدن کارهایی که در شان یک انسان نیست . البته یادمان نرود مسئله نابسامانی جاده های استان هم چندین سال است که سبب اتفاقات ناگواری می شود و درخواست داریم که اگر امکان دارد در حاشیه امورات شخصی و مادی خود که احتمال دارد به آن ور آب ها هم کشیده شده باشد ، گوشه چشمی هم به این مشکلات داشته باشید .

دوست دارم مطلب را با شعری از هیمن در صفحه شخصی اش به پایان ببرم :

بس که نادیدنی از دوست و ز دنیا دیدم

روشنم گشت که آسایش نابینا چیست   

                                                                                                                                                        اشکان حسن خان پور (ئاگرین)